வாழ்வியல்கள்-2

மறைத்து,

மரத்து,

மறந்தே போகின்றன,

வாழ்தலுக்கான காரணங்கள்...

பிறத்தலுக்கும் இறத்தலுக்குமான

இடைவெளியை இருத்தலில்.

வாழ்வியல்கள்-1

எதோ ஒரு புள்ளியில் இணைத்துவிடலாம் என்று

இழுக்கபடுகின்றன எல்லா சக்கரங்களும்....

தண்டவாளங்கள் இணைவதாய் தெரிவது

காட்சிபிழை என்பது புரியும்வரை...

idle brain

சொல்லவா

சொல்லா மல்

செல்ல வா, பதில்

சொல்ல வா,

செல்ல மே......

class blood

I am planning to write about something. As usual after turning on laptop I started to browse and ended up in this line.

Eugene O’Neill said, "The people who succeed and do not push on to a greater failure are the spiritual middle-classers."

Comments ?????

பீமா

நீண்ட இடைவெளிக்கு பிறகு எழுதுகிறேன். இடமாற்றம் இடைவெளி ஏற்படுத்தும் என்பது எதிர்பார்த்ததுதான். ஆனால் இவ்வளவு நீண்ட இடைவெளி எதிர்பாராதது. என்ன காரணம் என எழுதலாமா? எனக் கூட யோசித்தேன். எல்லா காரணமும் சிறிய கேள்விக்கு உட்படுத்தின்னாலே அபத்தமாக தோன்றியது. வாழ்க்கை என்பதே எல்லா திட்டமிடல்களையும், எதிர்பார்ப்புகளையும் தூக்கி எறிந்து எக்காளமிடும் அபத்தங்களின் கலவையாக தெரிகிறது. மிகவும் யோசித்து நகர்த்த படும் காய்களை விட, எதோ நிகழ்தகவுக்கு உட்பட்டு கட்டையில் விழும் எண்களே பெரும்பாலான ஆட்டங்களின் முடிவுகளை தீர்மானிக்கறது, ஆனாலும் தாயக்கரம் தொடர்ந்து விளையாடபடுவதர்க்கு காரணம் இந்த 'திட்டமிடல்களே'. இப்படி பட்ட அபத்தங்களுக்கும் , கணிப்புகளுக்கும் இடையே நடக்கும் ஒரு பரமபதம் தான் 'பீமா'.

கடைசி வரி படித்து விட்டு புருவம் உயர்த்துபவர்களுக்கு சில disclaimers:
பீமா - பல குறைகள் கொண்ட, தன்னை எந்த வரிசைக்குள் நுழைப்பது என்ற கேள்விக்கு விடை தெரியமால் தடுமாறி, 2.30மணி நேர நிரப்பல், குத்து பாட்டு போன்றவற்றின் முறையற்ற மசாலா கலவை. படதின் ஆரம்பத்தில் இந்த ஓட்டைகள் பிரம்மாண்டமாகவே தெரிகிறது. எழுந்து போய் விடலாமா எனக் கூட யோசித்தேன். ஆனால் இடைவெளியின் போது படம் கிட்டதட்ட ஒரு கோட்டுக்கு வந்திருந்தது. இது வரை நான் தமிழில் இது போன்ற முழு நீழ action படம் பார்க்கவில்லை என்றே தோன்றியது. விக்ரமின் சிறந்த body languageயும் நல்ல தொழில்நுட்பமும் நிறைந்த சண்டை காட்சிகளை காட்ட உதவவேண்டும் என்ற ஒற்றைக் குறிக்கோளுடன் உருவாக்கப் பட்ட திரைக்கதையாக தெரிந்தது.

ஆனால் ஒட்டுமொத்தமாக , சில அழகிய காட்சிகளும், கொஞ்சம் subtleties யும் கொண்ட வரவேற்கதக்க படமாய் தெரிவதற்கு முக்கிய காரணம் படதின் பின்பகுதி. காதல் வயபடுகின்ற நொடியில் நிகழும் கவன சிதறல்களின் பக்க விளைவுகள் காட்ட பட்ட விதமும், விக்ரம் பிரிந்து செல்கின்ற தருணத்தில் பிரகாஷ் ராஜ் தன் மனைவியிடம் சொல்கிற வசனமும் படத்தின் ரசிக்கதக்க தருணங்களில் சில.

படம் பார்த்து ஒரு நாள் கழித்தும் என்னுள் இருக்கும் ஒரு மிக பெரிய கேள்வி: படத்தின் முடிவு வேறு மாதிரியாக இருந்திருந்தால் எந்த அளவுக்கு இந்த படத்தை ரசித்து இருப்பேன்? படத்தின் குறைகள் தாண்டியும் என்னை படம் ஈர்த்ததுக்கு காரணம் துன்ப இயல்கள் மேல் எனக்கு இருக்கும் ஒரு 'romantic attachmentஆ?' இல்லை என்றே தோன்றுகிறது. காரணம்: முடிவு படதிற்கு ஒரு முற்றுத் தன்மையை தருகிறது. கடைசி பாடலுக்கும் முன் படம் முடிவதற்கு வாய்ப்பு இருக்கிறது(வியாபர கட்டாயங்களுக்கு படம் விரைவில் திருத்தப்பட்டால் ஆச்சரியம் இல்லை). ஆனால் பல விடையற்ற கேள்விகளுடன் படம் முடிந்திருக்கும். அதைவிட முக்கியம், படதின் இறுதி காட்சி 'வாழ்க்கை' எல்லா திட்டமிடல்களையும் மிதித்து செல்லும் அபத்தங்களின் juggernaut என்பதை கோடிடுகிறது.

P.S: விக்ரமின் நடிப்பு மிகவும் பிரமாதம். மிகவும் தொய்வான முற்பகுதியை அதுதான் தாங்கி நிற்கிறது.

Alcatraz

It happened while I was in my primary classes. We visited Thiruchi and visited Srirangam, travelling over the big iron bridge over the vast sand dunes. My dad was telling me that this place used to flood and Srirangam is in the middle of water , like an island. (But I visualized Cauveri flooding with water only when I was reading the first chapter of Ponniyan selvan.) Back in school one day was teacher was teaching about peninsula, island and I wrote srirangam as an example for Island. The teacher scowled at me for it. I wished I would bring her to Alcatraz and show her the name plate that showed "Alcatraz Island".

Alcatraz technically qualifies to be an island as it is surrounded by water, but actually it is just the tip of an rock, whose total size is 20+ acres. Lot of things happened in this place just like on any other piece of land on this earth.But its mostly known for the jail it had, might be because it was the last of the biggest things to happen there. There was an self guided audio tour to help to walk through the jail. The audio tour was nicely crafted with supposedly voices of the wardens, jailer, prisoners etc and with the screeching sounds of the cell gates.

We were walking through one of the aisles, it has the cells opposite each of them there was a small glass window. They were supposedly the brightest cells, as there was a grilled wall above the glass panel. Through the glass window one can watch the San Francisco. The Freeland that is so near, but still so far. In the background the voice of one of the prisoner is reeling, " we could hear the voices of celebration, happening, new year sounds, sounds of girls giggling...". That was the moment I realised what 'JAIL' means. the biggest punishment of all was seeing the freedom in front of ones eyes and still not able to enjoy it. How cruel it would be?

When we started the tour , we were talking about the statement in the pamphlet. Food, shelter medicine will be provided. Everything else is privilege. My friend was asking what else one need. I got the answer when I was viewing the beautiful landscape through the glass panel.
I was wondering whether is this a bliss compared to be locked in dark cell or is this the cruelest punishment where the roaring waves and the sky scrapping buildings on the other side of the water teases you about what you miss. Not surprisingly most of the tour was about various failed attempts made to escape. Well that's one of the basic urge of an human to be free. Whatever be the dangers that lie ahead it can't stop the man's innate urge to be free.

attempt-2

It could have been another sunny day except for the grey coloured clouds which like a hollow brick blocked the sun rays. I am sitting inside a not so crowded bus and looking at the sky.

Will it rain? Here, it either rains or cloudy. There is a dampness everywhere. Heck..

Is umbrella in my bag?

Last time it rained and i kept my umbrella in the common area to not wet my office space. Did I take it back?

No...

Yes.... I took it. I remember carrying it and running to catch the evening bus.

No this happened week before that. During last rain, the evening was quite sunny and I was having a relaxed walk with my colleague till bus stop... A pleasant weather for which I was longing..

May be I have to check it in office ....

Oh.. I have to drop the rent cheque. Its still in my bag.. Its already a week late.

It all because of the issue in office. Sometimes I am just staring at the results paper as if it will disclose something which is hiding behind all those numbers. What all I need is deus ex machina ...

shit....How long I am staring this man? When did he take this seat? I just looked into the bus. Bus is almost full. I smiled at him. He was tall well built guy in a shabby clothes. There is mild liquor smell over him.

"Where are you from?"

I am from alameda. May be I should have told him India. That's what he might want to know.

"I am from ....... I used to play basketball in college" and he pointed the logo in t-shirt. "This place is always raining and more crowded..Back there..."

I am having little trouble in following his accent. It is more rhotic and cocky. His eyes are fixed at me. He is asking something.

" Why are you here?"

mm..I got a ...

He continued not waiting for my answer. "We have to be somewhere and this is not so bad place.."

The stop had come so I ran to get down and it started to drizzle. But I have to be somewhere and this is not so bad....